Interview met Claudia Brasse - Wilo SE

Wilo SE, met het hoofdkantoor in Dortmund, Duitsland, is een multinationale technologiegroep en een van de toonaangevende leveranciers van pompen en pompsystemen voor gebouwentechniek, waterbeheer en industrie. Met meer dan 8.200 werknemers heeft het bedrijf direct te maken met de Duitse wet op due diligence-verplichtingen in toeleveringsketens (lieferkettensorgfaltspflichtengesetz, lksg), die sinds 2023 van kracht is. De wet verplicht bedrijven om due diligence toe op het gebied van mensenrechten en bepaalde milieuaspecten in hun toeleveringsketens toe te passen.  

Door de verwerking van een groot aantal verschillende grondstoffen zijn de toeleveringsketens van de machinebouw wereldwijd met elkaar verbonden en complex. Als gevolg daarvan vindt waardecreatie ook plaats in landen met ontoereikende sociale en milieunormen1.    

Claudia brasse, group director sustainability & hse bij wilo se, beschrijft hoe het bedrijf met deze uitdagingen omgaat en welke maatregelen het neemt om risico's voor mens en milieu in zijn toeleveringsketens te vermijden. 

UPJ: De samenleving wordt zich steeds meer bewust van mensenrechten in toeleveringsketens. Hoe belangrijk is duurzaam ketenbeheer voor Wilo SE? 

Claudia Brasse: Als multinationaal technologiebedrijf is duurzaam leveranciersbeheer een belangrijke succesfactor voor ons. Daarom is het als strategisch doel verankerd in onze duurzaamheidsstrategie. Jaren geleden hebben we processen opgezet om duurzaamheid in onze toeleveringsketen te implementeren. De Gedragscode voor Leveranciers maakt bijvoorbeeld al meer dan tien jaar deel uit van het inwerkproces. Met deze code maken we afspraken met onze leveranciers over de naleving van fundamentele mensenrechtenprincipes en milieunormen. Dit wordt aangevuld met systematisch risicobeheer, zelfbeoordeling van leveranciers en leveranciersaudits.    

UPJ: Kunt u ons voorbeelden geven van specifieke uitdagingen en concrete acties die Wilo onderneemt om het leven van mensen in de toeleveringsketen te verbeteren? 

Brasse: Een grote uitdaging is de grote diversiteit in het leveranciersnetwerk. Potentiële risico's kunnen vaak niet worden teruggebracht tot twee of drie duidelijke productgroepen, onderwerpen of landen. Daarom stellen we prioriteiten en richten we ons in eerste instantie op de leveranciers met de hoogste omzet en het grootste risicopotentieel. Vervolgens worden we steeds gedetailleerder en specifieker. De afgelopen twee jaar hebben we nalevings- of mensenrechtenaudits uitgevoerd bij leveranciers waar we potentiële risico's hebben geïdentificeerd. Onze ervaring met deze audits is erg goed en we hebben positieve feedback gekregen van de auditees. Door consequent maatregelen op te volgen, hebben we al veel verbeteringen kunnen doorvoeren voor werknemers in de toeleveringsketens. Deze variëren van persoonlijke beschermingsmiddelen en medische controles tot verbeterde werkprocessen en verzekeringsuitkeringen.  

UPJ: De analyse van (potentiële) risico's speelt dus een belangrijke rol bij het implementeren van concrete maatregelen in de toeleveringsketen. Wat is het belang van indexen en informatietools zoals de CSR Risk Check om potentiële risico's te identificeren? 

Brasse: Indexen en instrumenten zijn een belangrijke ondersteuning bij het identificeren van de algemene risicoprioriteiten in de toeleveringsketen: welke mensenrechten- en milieurisico's zijn vooral hoog in welke landen en voor welke productgroepen? De resultaten zijn dan natuurlijk erg algemeen en moeten daarom worden gekoppeld aan de bestaande informatie over de betreffende leveranciersportefeuille. Engineeringbedrijven hebben meestal een professioneel leveranciersbeheersysteem. In elk geval moet de informatie uit de bijbehorende onboarding- en ontwikkelingsprocessen worden gebruikt om het risicopotentieel dienovereenkomstig te beperken. 

UPJ: Het doel van de LkSG is om de mensenrechten in wereldwijde toeleveringsketens te verbeteren. Welke kansen en mogelijkheden ziet u voor de technische industrie bij het verantwoord ontwerpen van toeleveringsketens? En hoe denkt u over samenwerking en de mogelijkheden van initiatieven vanuit de industrie? 

Brasse: We hebben intensief samengewerkt in de werkgroep "Bedrijfsleven en mensenrechten" van de Duitse branchevereniging voor machinebouw (VDMA) en we vonden de samenwerking erg nuttig. Het overleg was altijd zeer gestructureerd en gericht op oplossingen. Dit maakte de uitwisseling met de andere bedrijven open en resultaatgericht. We konden veel praktische knowhow en hulpmiddelen meenemen, vooral aan het begin van het proces. We willen van deze gelegenheid gebruik maken om de VDMA nogmaals te bedanken!  

We achten het risico op ernstige mensenrechtenschendingen of milieuovertredingen bij onze directe leveranciers vrij laag. Dit blijkt uit de ervaringen van de uitgevoerde nalevingscontroles en de evaluaties van de risicorapporten. Er is echter potentieel voor verbetering op het gebied van sociale en milieunormen, die we identificeren en implementeren. Dit biedt twee belangrijke kansen: enerzijds leidt het tot een intensievere samenwerking met leveranciers, wat een positief effect zal hebben op duurzaam ketenbeheer. Aan de andere kant verhoogt het verder ons bewustzijn van de relevantie van mensenrechten en onze verantwoordelijkheid om deze te handhaven en te bevorderen.     

UPJ: Wilo heeft direct te maken met de LkSG. Welke eisen heeft de wet aan Wilo gesteld? 

Brasse: Tijdens de implementatie hebben we de formuleringen van de LkSG nauwlettend gevolgd. Het was nuttig dat we al veel processen en instrumenten hadden ingesteld waarop we konden voortbouwen. We hebben in wezen een nog sterkere focus op het onderwerp mensenrechten toegevoegd, evenals bijbehorende audits en training. Ons doel was en is om transparantie in ons leveranciersnetwerk te creëren en de samenwerking te intensiveren. Dit wordt steeds belangrijker als we meer rekening willen houden met ESG-aspecten. Op dit moment streven we er echter niet naar om de toeleveringsketen tot aan de oorsprong te traceren.